ใครอยู่เบื้องหลัง? ทัศนคติดูถูกศักยภาพของเยาวชน เหยียดหยามทางอายุ
ตอนที่เรียนและทำกิจกรรมในอเมริกา ผมได้เข้า training และได้รับการอบรมณ์เรื่องอารมณ์ความรู้สึก ความยุติธรรมและความเลื่อมล้ำในสังคม ไม่ใช่เพียงด้านเศรษฐกิจ แต่รวมถึงสิทธิโอกาสพิเศษทางสังคมที่มากับเชื้อชาติ สัญชาติ สีผิว เพศและสภาพทางกายภาพ ผมถูกฝึกให้วิเคราะห์และแยกแยะระหว่างผลประโยชน์ของสถาบันกับผลประโยชน์ต่อนักศึกษาอย่างเป็นจริงเป็นจัง
บ่อยครั้ง มักเกิดความขัดแย้งระหว่างสภานักศึกษาที่ผมทำงานด้วยและผู้บริหารวิทยาลัย พูดคุยด้วยสันติวิถีแล้ว ย้ำความต้องการและเจตนาแล้ว ทำความเข้าใจแล้ว และนำเสนอวิธีการแล้ว ก็ไม่วายจะเจอปัญหาการเมืองกีดกัน
ผมลุกขึ้นพูดถึงสิ่งที่ประสบ สิ่งที่สังเกตเห็น สิ่งที่รู้สึก ซี่งเป็นผลพวงของการเลือกปฏิบัติของทีมผู้บริหาร ให้คุณค่ากับผลตอบแทนระยะสั้นของสถาบันมากกว่าประสบการณ์การเรียนรู้ที่มีคุณค่าของผู้เรียน
เริ่มจากในที่ประชุมส่วนตัวเพื่อให้เกียรติและโอกาสในการปรับความเข้าใจ ไม่คืบหน้า ต่อในที่ประชุมสาธารณะบ้าง ในการประชุมกับตัวแทนจากรัฐบ้าง
ผู้บริหารไม่พอใจ ถามหาเบื้องหลังที่ทำให้ผมแสดงออก ผมบอกได้เต็มปากว่า ล้วนเป็นความรู้สึกของผม สิ่งที่ผมคิด และผมก็พูดออกมาจากใจ
แต่สุดท้ายก็ ไม่วายเล่นการเมืองสกปรก บีบคั้น กดดันให้ staff ที่ train ผม ต้องย้ายงาน
- ทำไมผู้ใหญ่หรือผู้ที่คิดว่าตัวเองมีประสบการณ์มากกว่ามักเอาสิ่งที่ตัวเองเคยเป็นในวัยเด็ก มาตีกรอบและแปะป้ายชีวิตของคนอื่น
- อายุน้อยกว่า ไม่ได้คงหมายความว่า ไม่มีตาให้ดู ไม่ได้มีหัวใจให้รู้สึก ไม่ได้มีสมองให้คิด บางทีกระบวนการมองรู้สึกและคิดของเด็กบางคนอาจจะเกิดขึ้นไวกว่าและมีคุณภาพมากกว่าตอนที่เราเป็นเด็กก็ได้
- อย่างที่ผมเคยได้ยินมาจาก อ.ชัยวัฒน์ ถิระพันธ์ครับว่า
พวกเราไม่ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ เราเรียนรู้จากความสามารถที่จะมีประสบการณ์
- เป็นไปได้ไหมว่าความสามารถที่จะมีประสบการณ์ของคนเรานั้นแตกต่างกัน?
เคารพกันบ้างสิครับ
